Współcześnie znieczulenie to u stomatologa baza w trakcie większości przeprowadzanych zabiegów. Oprócz tych zabiegów, jakie są praktycznie bezbolesne, w innych przypadkach wykorzystuje się znieczulenie, by zagwarantować pacjentom zarówno komfort psychiczny jak i fizyczny. Od lat wizyty u dentysty, na przekór obawom pacjentów nie bolą oraz koncentrują się na pozytywnych rezultatach w leczeniu zębów. Z reguły stosowane znieczulenie u stomatologa, to znieczulenie miejscowe aplikowane w okolicy zębów. Raczej nie korzysta się ze znieczulenia ogólnego. Pośród sposobów miejscowego znieczulenia wymieniane są trzy podstawowe: znieczulenie nasiękowe, powierzchniowe oraz przewodowe.

Znieczulenie powierzchniowe ma konsystencję żelu, sprayu lub kremu mającego w składzie znieczulenie. Nie ma potrzeby nakłuwania. Nakłada się je na powierzchni i choć aktywuje się najszybciej, to nie na długo. Zwykle stosuje się je przed zaaplikowaniem innego rodzaju znieczulenia. Płytkiego wkłucia igłą wymaga znieczulenie nasiękowe. Tą metodą podaje się znieczulenie w dziąsła w okolicy zęba, jaki dentysta będzie leczył i znieczula się końcówki nerwów. Do trudniejszych zabiegów dentystycznych trzeba wykorzystać przewodowe znieczulenie. Ten typ znieczulenia wstrzykuje się prosto w nerw zębodołowy. W ten sposób znaczna część twarzy poddaje się znieczuleniu – np. język, dolna warga albo broda. To sprawia, że pacjenci tracą czucie w części twarzy, a efekt ten może nie odpuszczać nawet przez parę godzin od zabiegu.